مهری حیدر زاده

مهتاب با زبانی کودکانه از فراز و نشیبِ زندگی اش در خانه های فساد تعریف می کند تا فرار از آن مکان به کمک مردی که هیچ کسِ او نیست ، اما همه کسِ او می شود و دریچه ای از زندگیِ نو را به رویش می گشاید. 
مهتاب در آتشِ افروخته ی زندگی پیوسته صیقل می خورد.
سپس به جایگاهی بلند مرتبه از ثروت و قدرت می رسد.
اما همچنان روحش به دنبالِ گمشده ای است به نامِ پدر!
در طی فراز و فرودِ رمان ، زمانی که هم چیز رو به آرامش می رود ، دوباره سیلی بنیان کن از اتفاقات ، زندگی اش را زیر و رو می کند . 
این رمان نمایشگرِ تلاشِ بی وقفه ی زنی است که روحش را می کاود و به دنبالِ خودِ گمشده اش می گردد و در نهایت با واقعیتی عجیب و باورنکردنی مواجه می شود. 
…
وقتی فرامرز در کتابخانه به او تنه زد ، ” زن سی ساله ” با کتاب های ديگر به زمين افتاد. فرامرز خم شد. خريدارانه به کتاب نگاه کرد و بعد در چشمان مهتاب ماند. لبخند زد : – خيلی جوانتر از آن هستيد که “بالزاک” شما را جلب کند!
زن دنده عوض می کند. ماشين سرعت می گیرد. زن میگوید:
– خيلی توی فکری؟ به نظرم شمالی باشی ، به خاطر چشات می گم.
و بلند می خندد. مهتاب نگاهش می کند.
فرامرز گفت :
” چشم عسلی من! چشمات به کی برده؟ بابا فرید یا مامان ماهرخ؟”.

…