توضیحات

فنجان لب پرم

مجموعه شعر

فرشته غنی پور

خزر اندازه ی غم ، ابر باران زا ندارد
حال غرور چلچله ام روبراه نیست
دختری در حوض شب، مهتاب پرپر می کند
باید که از کنج دلم، مرهم بروید
طوفان به باغ پرگل لیمو رسیده است
من از این پیله ی ابریشمم بیرون نمی آیم
تاب خلیج چشمت، رد بهار دارد
آینه ی نجیبم، حس گناه دارد
پر است از حسادت و نگاه دشمنی به من
هم سفره ی خزانی، از کاه لانه داری
آخر در این تقدیرمان، تدبیرمان مانده
کوله پشتی یِ سفر، جایِ ندامت دارد؟
ای کاش در یک عصر پاییزی به رویم خنده می کردی
من را میان خستگی های دلت جا کن
ما قطره می کاریم تا دریا بروید
نشسته ای به چالشی دوباره روبروی من
از بیش و کم معجزه در من اثری نیست
خداوندا تو را در ناامیدی ها نمی یابم
خدا کند ترنمی پر از بهار بشکفد
مرا از قطر سوزانِ نفس گیر غزل بردار
کاش زورم به مترسک برسد، نیمه شبی
من فدای چشم هات، امشب که لبریزِ منند
من تمام کوچه ها را گشته ام، امید نیست