سپهر رحمانی

غافل بودم، غافل از این که توی این زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره به جونت می‌افته، زخم‌هایی که این بشر ازخودراضی هنوز که هنوزه هیچ مرهمی براش پیدا نکرده و زخمی هم که بی‌مرهم باشه تنها چاره برای سرکردن باهاش فراموشیه.