استفن کینگ

سعید دوج

خلاصه داستان: نیمه های شب، در یک خیابان آرام در شهر مینه پلیس، مهاجمان مخفیانه به خانه ای وارد می شوند و پس از به قتل رساندن والدین لوک الیس (Luke Ellis) او را داخل یک خودروی ون مشکی می اندازند. تمام این عملیات کمتر از دو دقیقه زمان برد. “لوک” در موسسه ای چشم باز می کند؛ در اتاقی که شباهت زیادی به اتاق خودش دارد، با این تفاوت که این اتاق هیچ پنجره ای ندارد. خارج از در اتاق او، در های دیگری وجود دارند که پشت هر یک از آن ها کودکان دیگری با استعدادهای خاص زندانی شده اند. استعدادهایی نظیر قدرت کنترل ذهن و جابجایی اشیا با ذهن. همه این کودکان درست مثل “لوک” به این موسسه آورده شده اند و سرنوشت یکسانی دارند: نیک، کالیشا، جورج، آیریس و آوری دیکسون ده ساله. همه این کودکان در نیمه جلویی زندانی شده و مابقی، در قسمت عقبی ساکن هستند. به قول “کالیشا”: “اینجا درست مثل هتلی است که اجازه ورود به آن را دارید، اما هیچوقت نمی توانید از آنجا خارج شوید.” در این موسسه عجیب و مرموز، مدیر آن که خانم سیگزبی نام دارد، به کمک دیگر کارکنان به صورت بی رحمانه ای در تلاش برای خارج کردن قدرت های خارق العاده این کودکان می باشند. اینجا هیچ وجدان و خط قرمزی وجود ندارد. اگر همکاری کنید، جایزه می گیرید و اگر امتناع بورزید، مجازات سهمگینی در انتظارتان خواهد بود. همان طور که قربانیان بیشتری به قسمت عقبی موسسه فرستاده می شوند، شخصیت اول داستان بیشتر برای فرار و درخواست کمک تقلا می کند. اما مشکل اینجاست که هیچکس تا کنون موفق به فرار از این موسسه نشده است.

نقدهای داستان:
کینگ با تعهد به مفاهیم پایدار و استوار همیشگی داستان‌هایش، به ما کمک می‌کند که خود و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم را بهتر درک کنیم. موسسه سرشار از خشم، اندوه، همدلی و امید است. این یک رمان سرگرم کننده‌ی درجه یک است که حرف مهمی برای گفتن دارد و همه ما نیاز داریم که به آن گوش فرا دهیم. ویلیام شیهان- واشینگتن پست

موسسه کتابی موفق است. مرموز، اثرگذار و داستانی ترسناک و در عین حال قابل باور، همه در یک کتاب جمع شده‌اند. بوستون گلوب

این استفن کینگ است و این هم بهترین کتابش. سنت لوییس پست-دیسپچ

برای خواندن کتاب موسسه نیازی نیست که طرفدار داستان‌های ترسناک باشید، داستان‌های استفن کینگ فراتر از یک سبک است. ماریون وینیک-نیوزدی