توضیحات
من برین اشراق بالذات
گفتار در نظام شناسی فلسفه ی ایرانی
بازگشت به سنت اولیه
گفتار دوم
در آموزه‌های باستانی ایرانی، به خصوص در «سنت اولیه ایران» نسقی در شیوه‌ی اندیشیدن وجود داشته است که حکمایی نظیر جمشید و زرتشت در تاسیس آن موثر بوده‌اند. واضح است که بعد از تکوین این آموزه‌ها، حکمای بعدی به اعتباری، این مبانی را جزو مکان تکوین آگاهی خود به حساب آورده‌اند. که البته در برخی از ادوار، شناخت آن به طور اجباری از نظرها پنهان گردید. این آموزه‌ها به خلاف تفاوتی که در سیر زمان، بر ظاهرشان وارد آمده، اما موجب نشده ویژگی‌های خاص و مشترک‌شان، که غالباً در طول تاریخ اندیشه در ایران، از مهم‌ترین مصادیق فلسفی به شمار رفته‌اند، از میان برود. زیرا نسقی که در بن‌مایه‌ی این آموزه‌ها به کار رفته، اگرچه در ادوار دیگر به صورت‌های مختلفی بیان شده، اما از لحاظ درون‌مایه، از یک منبع واحد سرچشمه گرفته‌اند، که نمی‌توانسته تفاوت در وصف نظر، منجر به انقطاعی در زنجیره‌ی تبارشناسی آنان گردد.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.